Jak stworzyć prosty arkusz kalkulacyjny do budżetu domowego?

Stworzenie prostego arkusza kalkulacyjnego do budżetu domowego w Excelu lub innym programie arkuszy kalkulacyjnych, takim jak Google Sheets, jest zadaniem stosunkowo łatwym i może znacząco pomóc w kontrolowaniu domowych finansów. Zamiast używać list, opiszę kroki w formie ciągłego tekstu, co może być dla niektórych osób bardziej czytelne. 

Zacznij od zastanowienia się, jakie masz źródła dochodów i na co wydajesz pieniądze. Podziel swoje finanse na kategorie. Przykładowo, po stronie przychodów mogą znaleźć się wynagrodzenie, emerytura/renta, świadczenia socjalne, odsetki od oszczędności czy inne dodatkowe źródła. Po stronie wydatków warto rozróżnić wydatki stałe i zmienne. Do wydatków stałych zaliczamy te, które ponosimy regularnie, np. opłaty za mieszkanie (czynsz/rata kredytu, media), rachunki (prąd, gaz, woda, internet, telefon), ubezpieczenia, raty kredytów/pożyczek czy koszty transportu (bilet miesięczny, paliwo). Wydatki zmienne to te, których wysokość może się wahać, np. wydatki na jedzenie, chemię i kosmetyki, rozrywkę i hobby, ubrania, zdrowie, wakacje czy nieprzewidziane wydatki. 

Po określeniu kategorii, otwórz nowy arkusz kalkulacyjny. W pierwszym wierszu, który będzie wierszem nagłówkowym, wpisz nazwy kolumn. Sugeruję użycie następujących kolumn: „Miesiąc” (np. Styczeń, Luty, Marzec…), „Kategoria” (np. Wynagrodzenie, Czynsz, Jedzenie…), „Planowane” (czyli kwota, którą planujesz wydać lub zarobić), „Rzeczywiste” (czyli faktycznie wydana lub zarobiona kwota) oraz „Różnica” (czyli różnica między planem a rzeczywistością). 

W kolejnych wierszach, bezpośrednio pod nagłówkami, zacznij wpisywać dane. Dla każdego miesiąca, w każdej zdefiniowanej kategorii, wpisz planowane i rzeczywiste kwoty. Następnie, w kolumnie „Różnica”, użyj formuły, która automatycznie obliczy różnicę między wartościami planowanymi a rzeczywistymi. W pierwszej komórce kolumny „Różnica” wpisz formułę =C2-D2 (zakładając, że „Planowane” jest w kolumnie C, a „Rzeczywiste” w kolumnie D i dane zaczynają się od wiersza 2). Potem przeciągnij tę formułę w dół, aby obliczyć różnicę dla wszystkich pozostałych kategorii. 

Warto również dodać wiersz z sumami dla każdej kolumny numerycznej, czyli „Planowane”, „Rzeczywiste” i „Różnica”. Użyj do tego funkcji SUMA. Na przykład, aby zsumować wszystkie planowane wydatki w styczniu, w komórce poniżej ostatniej wartości w kolumnie „Planowane” wpisz formułę =SUMA(C2:C10) (zakładając, że dane dla stycznia kończą się w wierszu 10; dostosuj zakres do swojej ilości kategorii). 

Dobrym pomysłem jest dodanie sekcji podsumowania miesięcznego. W tej sekcji obliczysz łączne przychody, łączne wydatki i saldo (czyli różnicę między przychodami a wydatkami) dla każdego miesiąca. Aby obliczyć sumę przychodów, użyj formuły =SUMA(zakres komórek z przychodami dla danego miesiąca). Analogicznie, suma wydatków to =SUMA(zakres komórek z wydatkami dla danego miesiąca). Saldo obliczysz odejmując sumę wydatków od sumy przychodów: =Suma przychodów - Suma wydatków. 

Na koniec, możesz sformatować arkusz, aby był bardziej czytelny. Możesz na przykład pogrubić nagłówki, zmienić format liczb na walutowy, dodać kolory tła lub obramowania komórek. 

Pamiętaj o konsekwentnym kategoryzowaniu wydatków i regularnym aktualizowaniu arkusza, najlepiej co tydzień lub po każdym większym wydatku. Regularna analiza arkusza pozwoli Ci identyfikować obszary, w których możesz oszczędzać.